De Grote Eindbuizentest
Triode Dick op zoek naar de ultime eindbuis...
Deel 4 (voorlopige conclusie)
Update:25-9-2002
De conclusie tot zover....
Afgesloten is deze megatest nog zeker niet. Ik hoop zelfs nog lang niet. Wie weet wat er nog op mijn deurmat geparkeerd wordt.
Neem de volgorde niet te absoluut en bedenk dat het mijn lijstje is, mijn voorkeur dus. En dat hoeft helemaal niet precies de jouwe te zijn. Maar dat geldt voor alle recensies.
Op één: De Emission Labs 300BXLS. De AVVT AD100. Gewoon de mooiste tot nu. Heeft alles wat de AD100 heeft maar is nog mooier in balans. Veel vermogen, lagere vervorming en zeer fraai gebouwd.
Op twee: De AVVT AD100. Een geweldige mooie triode. Breed, diep, transparantie, kracht. Maar ook relaxt en gedetailleerd. Deze kwam, en... ging niet meer weg! Kan alle soorten muziek tot een genoegen maken. Hopelijk blijft de productiekwaliteit wel constant.
Ook op twee: De KR300BXLS. Maar dan wel in de hoge vermogen instelling. Door het dubbele vermogen dat dan uit de versterker komt is dit de buis met het breedste toepassingsgebied. Kan ook moeilijker speaker goed aan.
Drie: De AVVT AV2A3. Hoewel het niet in punten is uit te drukken, heeft deze triode net een neuslengte voor op de nummer drie van dit lijstje. De AVVT is, zoals op de foto's te zien is, evenals de RCA hieronder een single plate triode. Klinkt veel groter dan 'ie in vermogen uitdrukt. Transparant, krachtig, en meeslepend. De enige 2A3 die de meesterlijke RCA single van repliek kan dienen. De mesh anode 2A3 lijkt nog wat evenwichtiger, maar is te instabiel. Dat ding blijft zwabberen. Uiterst irritant.
Ook op drie: RCA single plate 2A3. Die speciaal nog eens terug kwam voor de definitieve stand. Deze triode maakte een verpletterende indruk aan het begin van de test. Opnieuw ingeplugd moet hij nu zijn kunsten vertonen aan oren die aanmerkelijk meer verwend zijn dan de oren van ruim twee jaar geleden. Is de RCA nog steeds zo super? Nou, reken maar. In een rechtstreekse "shoot out" werd ik getroffen door de overeenkomsten in klankkarakter met de AVVT 2A3. Die zijn erg groot. En dat is een compliment voor beide. Voor deze RCA, hoe konden de makers in 1933 immers ooit weten welke enorme audiokwaliteit ze in huis hadden? Als voor AVVT, die de kwaliteit van de RCA evenaart. Maar... de RCA wordt soms alleen nog aangeboden tegen niet meer van deze wereld zijnde vraagprijzen.
De AVVT kan je gewoon anno nu kopen, voor een weliswaar ook niet lage, maar nog aanvaardbare prijs. De nieuwste productie heeft ook de verbeteringen die in de AD100 zijn toegepast.
Er wordt vaak in twee kampen gedacht, Het WE300B kamp en het RCA 2A3 single plate kamp. Net de Beatles en de Stones. Of je niet beide mooi zou mogen vinden. Ik vind dat beide klassiekers je naar een audiorado kunnen leiden. De RCA: kracht, ruimte, schitterende pinpoint, meeslepend, hartritmeverhogend. De WE: relaxt, wat ronder laag, beetje meer new age achtige ruimte afbeelding, fractie softfocus. Kan je uitstekend een dutje bij doen (en dit is niet negatief bedoeld!).
Op de zelfde (hoge) plank dus nummer vier: De WE 300B: Ik kon het toch wat moeilijk verdragen dat deze fameuze klassieker zo muzieksoortafhankelijk is. Het puntenaantal was een gemiddelde tussen matig en magisch. Dat kan je verminderen door de componentenkeus rond deze buis te optimaliseren. Deze buis verdient het. Generatiegenoot, de RCA2A3 single plate blijft deze WE een neuslengte voor. De gevraagde prijs blijft vraagtekens oproepen. En ook van grote klasse De AVVT AV300B en de KR300BXLS in een normale 300B versterker schakeling. Geweldige muziekdoorgevers. Er zeer allround. Hier krijg je nooit genoeg van. Horen bij mijn referentie waar ik alle anderen aan afmeet. Dat zegt voldoende. Er komt een versterker speciaal rond deze klassieke buis gebouwd. Rond de jaarwisseling 2002/2003 verwacht ik die af te hebben. Eens zien wat er maximaal uit deze buis is te persen.
Samen met: De RCA UX250: zucht..., net zo onhaalbaar als de 2A3 single plate. In één woord: indrukwekkend. Heeft me erg overtuigd. Maar geen gemakkelijke buis in gebruik. Verre van dat. Van de nog veel schaarsere mesh anode uitvoering had ik helaas maar één exemplaar in huis. Maar die liet wel zien dat een gaasanode ook superstabiel kan zijn. Wat bij drie paar mesh plate types van AVVT die ik thuis had helemaal niet het geval was. Die leken mechanisch niet rigide genoeg. Hoe de hedendaagse AVVT meshplates het doen, weet ik niet. Ik heb die nog niet getest.
Zo makkelijk is ook weer niet....
Vergeet niet dat het met bovengenoemde buizen helemaal niet zo gemakkelijk is om een absolute voorkeur te geven. Alle triodes hebben hun goede eigenschappen. Als je hoofdzakelijk naar klassieke kamermuziek of kleine Jazz ensembles luistert vind je de WE misschien wel onverslaanbaar. Ben je een muziekliefhebber, zoals ik, die van Rock tot klassiek luistert, vind je, denk ik, een KR, AVVT of Emission Labs een betere keus. Die hebben betere allround eigenschappen. En vooral een diepere strakke laagweergave.
En vergeet al helemaal niet dat een buis met een "schamele" 90 punten geen waardeloos stukje schroot is. Integendeel. Zo goed als alle triodes die ik hier op de versterkers had, hebben genoeg klasse om iedere (normale) muziekliefhebber veel genot te kunnen bieden. Echte triodes zijn van huis uit prachtige dingen. Met een audiokwaliteit die bijvoorbeeld een penthode, zelfs in triode geschakeld, niet haalt.
Maar dat wil toch ook niet
zeggen dat er geen mooie penthode versterkers zijn? Waar met erg veel genoegen
naar geluisterd kan worden? Maar direct verhitte triodes zijn in de regel
de juweeltjes van de audio.
| Deel 1: | De introductie
en aftrap....  |
| Deel 2: | De lagere vermogen triodes zoals de 45 en 2A3 types.... |
| Deel 3: | De medium en wat
hoger vermogen triodes. De 300B en vrienden... |
| Deel 4: | De conclusie tot
nu toe en wat aanvullende dingen.... |
Overgenomen van de website van Dick van de Merwe. Werkelijk
een van de beste Websites op dit gebied. Een bezoek meer dan
waard! Triodedick.com